Van gepassioneerde leraar in het tweede leerjaar die moest bijklussen als buschauffeur om de eindjes aan elkaar te knopen, tot een man die voor zijn passie koos en ondertussen een wereldster is in Belgenland en de grootste podia van de Ancienne Belgique tot Rock Werchter bestijgt . De uit Goshen, Indiana afkomstige Timothy Showalter, aka Strand Of Oaks, valt deze eer te beurt en is vooral België hiervoor dankbaar. Het publiek en de radiozenders dragen hem van in zijn beginjaren op handen en zeker Ayco Duyster en Eppo Janssens mogen hier met het destijds Studio Brussel radio programma Duyster de pluimen op hun hoed steken. Timothy’s dankbaarheid is dan ook groot. Hij kan het niet genoeg herhalen welke kans we hem hebben gegeven om zijn passie uit te oefenen. En hij meent het oprecht. Het geluk straalt dan ook van ‘s mans gezicht af en zijn laatste album heet niet voor niets “In Heaven”.

Zijn pad ging nochtans niet over rozen. Verslavingen, ongevallen, huwelijksproblemen, het valt hem allemaal ten deel, maar hij komt er bovenop en gelooft in zichzelf en is altijd heel close en gul met zijn fans. Ooit deelt hij zelfs, een jaar of tien geleden, heel zijn muziek catalogus gratis uit per download. Hier staat dan ook een breed glimlachende man, die gewapend met een enkel elektrische gitaar ons moeiteloos gedurende anderhalf uur weet te boeien met uitgeklede versies van zijn songs. Met “In Heaven” zit Showalter ondertussen aan het zevende album uit zijn catalogus. Zijn eerste album “Leave Ruin” dateert al van 2009 en hij stond al op het podium in 2003, maar zijn echte doorbraak kwam er pas drie albums later met “Heal” in 2014, een zelfreflecterend album, dat hij schreef na een moeilijke periode en dat voor hem een letterlijke catharsis betekent. Vooral de songs “Goshen 97”, met een gierende John Mascis op gitaar en “JM”, een eerbetoon aan de overleden Jason Molina”, kenden bij ons een enorme populariteit en kreeg veel airplay op de radiostations. Niet voor niets draagt Strand Of Oaks vanavond het sombere “JM”op, evenwel zonder Crazy Horse klinkende gitaren, aan het fantastische radio duo Duyster-Janssens. Een psychedelisch solerende finale kan er wel vanaf, net als in een een energiek en vrolijk klinkende tegenhanger “Goshen 97”. De nummers blijven ook in hun instrumentaal  sobere versie steil overeind en dat geldt ook voor de overige songs uit de setlist, een mooi bewijs van degelijke songwriting. Trieste songs die je toch blij doen worden noemt Tim zijn muziek. Eigenlijk speelt hij heartland rock, zoals een Bruce Springsteen, maar hij noemt zich zijn depri klinkende tegenhanger. Heel deze ongelukkige periode ligt echter achter hem en een nieuw album, vol positivisme staat in de startblokken en we worden al verrast door een splinternieuwe song, getiteld “Shut In”, waar hij de donkerte loslaat met de mooie woorden “More of you, less of me”. Ondertussen genieten we vanavond wel van de ontroerende opener “In Heaven” en zijn liefdesverklaring aan zijn dierbare Sue, in het emotionele “Keys”. “Gotta get my shit together before I am 40” zingt Tim, en dat is ondertussen gebeurd. Showalter is ook een goede verhalenverteller en de set wordt aan elkaar gebreid met lovende woorden voor het Belgische publiek en welke geweldige tijd hij hier beleeft in mooie zalen zoals deze prachtige schouwburg. Hier verdienen veel betere muzikanten te spelen zegt hij bescheiden. We kennen Strand of Oaks allemaal onder de naam Tim, maar hij deelt zelfs voor de eerste maal een geheimpje met ons. Nooit zal hij reageren op zijn voornaam Tom, maar wel op de roepnaam Beaver, die zijn vader he opplakte. Wel, Beaver bracht ons vanavond de meest dramatisch klinkende versie van “Visions” uit zijn “Eraserland” album, die we ooit hoorden, schitterend opgeluisterd met een weids echoënde gitaarsolo. Ook het depri klinkende “Forever Chords” verscheurt alle harten en staan hem werkelijk op het lijf geschreven met zijn klagend hoge stem en de mooie, mijmerende stiltes die er vallen na de woorden “You Hope It Never Ends”. 

Ondanks de overwegend melancholische klank van Strand Of Oaks’ set, staat hier voor ons een dolgelukkige man die zijn droom mocht waarmaken en dat hoor je ook doorklinken in de heartland rockers zoals het schitterende Springsteen rockende “Final Fires”, het als een trein stomende “Sunbathers” of de ode aan vriendschap en verbondenheid in “Jimi & Stan”. Dat Tim als afsluiter het mooie boeket rozen één voor één uitdeelt aan de vrouwelijke fans op de eerste rijen, maakt de symboliek van deze schitterende avond enkel maar mooier. We kijken al met ongeduld uit naar de volgende passage van Strand Of Oaks en laat dat nieuwe album maar komen.

Yvo Zels